Bu yumurtalardan çıkan yavrular doğruca okyanusa giderler. Acaba onlar okyanusa gitmeleri gerektiğini, aslında okyanusta yaşamak için yaratıldıklarını nereden bilmektedirler? Cevap çok basittir. Onları yaratan her şeyi hikmet]e yapan Allah, onların içlerine denize gitme meyli koymuştur. “Deniz kaplumbağaları için içlerinde denize gitme meyli vardır, o halde deniz için yaratılmışlardır.” Sonucuna vardıktan sonra, diyelim ki yumurtadan çıkmış kaplumbağa yavruları var ve önümüzden geçip gidiyorlar. Gittikleri yerde denizi görmesek, içlerinde denize gitme meyli, duygusu olduğunu bildiğimizden gittikleri yerde deniz vardır diyebiliriz. Bu durumda denizin orada olduğuna inanmamız için DENİZİ GORMEMİZ GEREKMEZ. Onlara denize gitme duygusu veren 0 yüce kudretin denizi yaratmaması mümkün değildir. Aynen öyle de bizlere güzel yerlerde oturma oraları süsleme duygusunu veren bizi daha süslü yerlere göndermesin.Bize ebedi yaşam arzusu versin de ebedi bir cenneti yaratmasın. Elbette bütün duygularımızın karşılığını bulacağı bir Ahiret olacaktır. Aksini akıl kabul etmez.
2.Anne karnındaki bir çocuğu düşünelim. Eli var, kolu var, bacağı var, beyni var, var, var, var her şeyiyle tam donanımlı... Eli var ama tutabileceği bir şey yok Ayağı var ama koşabileceği bir yer yok. Beyni var ama düşünebileceği bir şey yok. Gözü var ama görebileceği bir manzara yok, Burnu var ama koklayabileceği bir güzel koku yok. Kulağı var ama duyabileceği güzel sesler yok. Organlarının şehadetiyle diyebiliriz ki o çocuk o içerisinde bulunduğu anne rahminde kalmak için yaratılmamıştır. Belki bütün organlarını ve duyularım kullanabileceği başka bir yer için daha güzel bir dünya için tasarlanmış ve yaratılmıştır. Aynen bunun gibi insanın da beyni var ama %85 ini kullanamıyor. Gözü var ama ışığın belli bir dalga boyu aralığım görüyor. Kulağı var ama belli frekans aralığındaki sesleri duyuyor. Sevmek duygusu var ama tatmin olamıyor. Ebedi yaşamak isteği verilmiş ama ömrü kısa. O halde bunların kulanılacağı ve tatmin olacağı başka bir dünya olmalıdır.
3.a)Sizi ve diğer arkadaşlarızı uzaktaki bir çiftlikte misafir etmek için davet edip, götüren ev sahibi, otobüsle giderken dinlenme tesisinde mola verdiriyor. Mola esnasında öyle ikramlar yapıyor ki herkesi hayrette bırakıyor. Elbette biliriz ki yolda bize böyle ikramlar yapan zat, asıl gideceğimiz yere varınca kim bilir ne ikramlar yapa?. Böyle cömert ve ihsan sahibinin asıl memleketinde daha güzel ikramlar yapmaması mümkün değildir. Böyle cömert ve ikram sahibi olsun, tesislerdeki ağırlama bitince bütün misafirlerini hemen dışarı çıkar çıkmaz öldürsün!!! Bu durumda hazırlanan yemekler, emek, yapılan masraf abes olur her şey boşa gider.
b)Hem mesela ben sizi bir hafta evimde misafir ettim. Pastalar börekler, tatlılar, içecekler ikram ettim. Bu ikramlardan sonra evin çatısına çıkarıp aşağıya itip öldürdüm. Bu durumda sizi ağırlamak için yapılan masraf, harcanan emek boşa gider ve anlamsızlaşır. Neden ikram yaptım, emek verdim?
Aynen öyle de biz de burada Cenab-ı Hakkın misafiriyiz. Bu dünyanın arkasında asıl ikramların yapılacağı bir Cennet’in olmaması imkansızdır. Yoksa her şey ve bütün masraf ve bu dünyanın yaratılışı boşa olur. Aksi fikirler imkansızdır! Oysa ki Allah abes yapmaz, elbette şanına yakışır bir şekilde bizi orada ağırlayacaktır. Ne göz görmüş, ne kulak işitmiş, ne kâlb-i beşere hutur etmiştir. Amenna! Bunun gibi farkında olamadığımız nice duygularımız var ki bunlar bize Ahiretin varlığını ispat edip kör gözlere dahi gösteriyorlar.